همه دسته بندی ها

صفحه اصلی>رسانه>فرهنگ و رویدادها

روز کارگر مبارک

زمان: 2020-08-27 تعداد بازدید ها: 46

اول ماه مه، روز جهانی کارگر، یادآور مبارزات تاریخی کارگران در سراسر جهان است و در اکثر کشورها به رسمیت شناخته شده است. ایالات متحده آمریکا و کانادا از جمله استثناها هستند. این در حالی است که تعطیلات در دهه 1 در ایالات متحده آغاز شد که به نبرد هشت ساعته در روز و آنارشیست های شیکاگو مربوط می شد.

مبارزه برای روز هشت ساعته در دهه 1860 آغاز شد. در سال 1884، فدراسیون سازمان‌دهی شده کارگری و اتحادیه‌های کارگری ایالات متحده و کانادا، که در سال 1881 سازماندهی شد (و نام آن در سال 1886 به فدراسیون کار آمریکا تغییر کرد) قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن تاکید می‌کرد: «هشت ساعت باید یک روز کاری قانونی از و پس از 1 مه 1886، و ما به سازمان های کارگری در سراسر این منطقه توصیه می کنیم که قوانین خود را به گونه ای تنظیم کنند که با این قطعنامه مطابقت داشته باشد. سال بعد، فدراسیون این اعلامیه را تکرار کرد که یک سیستم هشت ساعته قرار بود در 1 مه 1886 اجرا شود. با کارگرانی که مجبور به کار ده، دوازده و چهارده ساعت در روز شدند، حمایت از جنبش هشت ساعته به سرعت افزایش یافت. . در ماه‌های قبل از 1 می 1886، هزاران کارگر، سازمان‌یافته و سازمان‌یافته، اعضای سازمان شوالیه‌های کار و فدراسیون، به مبارزه کشیده شدند. شیکاگو مرکز اصلی آشوب برای یک روز کوتاهتر بود. آنارشیست ها در خط مقدم اتحادیه کارگری مرکزی شیکاگو بودند که در سال 22 از 1886 اتحادیه تشکیل شده بود که در میان آنها هفت اتحادیه بزرگ در شهر بودند.

در طول اعتصابات راه آهن در سال 1877، کارگران مورد حمله خشونت آمیز پلیس و ارتش ایالات متحده قرار گرفتند. تاکتیک مشابهی از تروریسم دولتی توسط بوروکراسی برای مبارزه با جنبش هشت ساعته تهیه شد. تعداد پلیس و گارد ملی افزایش یافت و سلاح های جدید و قدرتمندی دریافت کردند که توسط رهبران تجاری محلی تامین می شد. باشگاه تجاری شیکاگو یک مسلسل 2000 دلاری برای گارد ملی ایلینوی خریداری کرد تا علیه مهاجمان استفاده شود. با این وجود، در اول ماه مه، جنبش از قبل برای بسیاری از کارگران شیکاگو دستاوردهایی به دست آورده بود. اما در 1 مه 3، پلیس به جمعیت اعتصاب کنندگان شرکت ماشین هاروستر مک کورمیک شلیک کرد که حداقل یک مهاجم را کشت، پنج یا شش نفر دیگر را به شدت مجروح کرد و تعداد نامشخصی را مجروح کرد. آنارشیست ها خواستار یک گردهمایی توده ای شدند مسافت روز در های مارکت مربع برای اعتراض به وحشیگری

جلسه بدون حادثه پیش رفت و زمانی که آخرین سخنران روی سکو قرار گرفت، تجمع بارانی از قبل شکسته شد و تنها حدود دویست نفر باقی مانده بودند. پس از آن یک ستون پلیس متشکل از 180 مرد به داخل رژه رفتند مربع و دستور داد جلسه متفرق شود. در پایان جلسه یک بمب به سمت پلیس پرتاب شد که بلافاصله یک نفر کشته شد و شش نفر دیگر بعدا جان باختند. حدود هفتاد افسر پلیس زخمی شدند. پلیس با شلیک به جمعیت پاسخ داد. به طور دقیق مشخص نشد که چه تعداد غیرنظامی در اثر گلوله پلیس زخمی یا کشته شده اند. اگرچه هرگز مشخص نشد که چه کسی بمب را پرتاب کرده است، اما این حادثه بهانه ای برای حمله به آنارشیست ها و به طور کلی جنبش کارگری شد. پلیس خانه ها و دفاتر مظنونان رادیکال را غارت کرد و صدها نفر بدون اتهام دستگیر شدند. حکومت وحشت پلیس شیکاگو را فرا گرفت. پلیس با راه اندازی «حمله» در مناطق طبقه کارگر، همه آنارشیست های شناخته شده و سایر سوسیالیست ها را دستگیر کرد. "ابتدا حملات را انجام دهید و بعد قانون را بررسی کنید!" علناً به وکیل ایالتی مشاوره داد.

به ویژه آنارشیست ها مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و هشت تن از فعال ترین شیکاگو به توطئه برای قتل در ارتباط با بمب گذاری های مارکت متهم شدند. یک دادگاه کانگورو، علیرغم فقدان شواهدی که هر یک از آنها را با پرتاب کننده بمب مرتبط می کند، هر هشت نفر را مجرم شناخت. محکوم شد برای مردن. در 9 اکتبر 1886، هفته نامه شوالیه های کار در شیکاگو منتشر شد. ماشیندر صفحه 1 اعلامیه زیر آمده است:بعدی هفته ما انتشار زندگی آنارشیست ها را که در ستون دیگری تبلیغ می شود، آغاز می کنیم. تبلیغ، ماشیندر صفحه 14 نوشته شده است، بخوانید: «داستان آنارشیست‌ها که خودشان گفته‌اند. پارسونز، جاسوس، فیلدن، شواب، فیشر، لینگ، انگل، نیبه. تنها تاریخ واقعی مردانی که ادعا می کنند به دلیل استفاده از حق آزادی بیان محکوم به مرگ هستند: ارتباط آنها با انجمن های کارگری، سوسیالیستی و آنارشیستی، دیدگاه های آنها در مورد اهداف و اهداف این سازمان ها و چگونگی انتظار آنها. برای انجام آنها؛ همچنین ارتباط آنها با ماجرای هیمارکت شیکاگو. هر مردی نویسنده داستان خود است که تنها در "شوالیه های کار" در طول تاریخ ظاهر می شود مسافت سه ماه، – روزنامه بزرگ کارگری ایالات متحده، یک هفته نامه 16 صفحه ای، حاوی آخرین اخبار روز کارگری خارجی و داخلی، داستان ها، نکات خانگی و غیره. یک روزنامه تعاونی تحت مالکیت و کنترل اعضا. از شوالیه های کار، و برای مبلغ ناچیز 1.00 دلار در سال مبله می شود. تمام ارتباطات را به شرکت انتشاراتی Knights of Labor، خیابان واشنگتن، شیکاگو، 163 ارسال کنید. بعداً این مجله و روزنامه آلارم زندگی نامه مردان های مارکت را منتشر کردند.

آلبرت پارسونز، آگوست اسپیس، آدولف فیشر و جورج انگل در 11 نوامبر 1887 به دار آویخته شد. لوئیس لینگ در زندان خودکشی کرد. مقامات اجساد را برای دفن به دوستانشان تحویل دادند و یکی از بزرگترین تشییع جنازه در تاریخ شیکاگو برگزار شد. تخمین زده می شود که بین 150,000 تا 500,000 نفر در مسیری که هیئت تشییع جنازه شهدای هایمارکت طی کرده بود، صف کشیده بودند. بنای یادبود مردان اعدام شده در 25 ژوئن 1893 در گورستان Waldheim در شیکاگو رونمایی شد. سه نفر باقی مانده، ساموئل فیلدن، اوسماشین Neebe و Michael Schwab سرانجام در سال 1893 مورد عفو قرار گرفتند.

در 26 ژوئن 1893، فرماندار ایلینویز، زندگی از پا افتادن آلتگلد، پیام عفو صادر کرد و در آن به صراحت اعلام کرد که عفو نمی کند زیرا معتقد است که این افراد به اندازه کافی رنج کشیده اند، بلکه به این دلیل که آنها از جنایتی که به خاطر آن محاکمه شده اند بی گناه هستند و آنها و اعدام شدگان مردان قربانی هیستری، هیئت های منصفه پرجمعیت و یک قاضی مغرض شده بودند. وی خاطرنشان کرد که مجرمیت متهمان ثابت نشده است زیرا دولت "هیچ وقت کشف نکرده است که چه کسی بمبی را که باعث کشته شدن پلیس شد، پرتاب کرد و شواهد هیچ ارتباطی بین متهمان و مردی که آن را پرتاب کرد، نشان نمی دهد."

جای تعجب نیست که دولت، رهبران تجاری، مقامات اصلی اتحادیه و رسانه ها بخواهند تاریخ واقعی اول ماه مه را پنهان کنند. دولت ایالات متحده در تلاش خود برای پاک کردن تاریخ و اهمیت روز اول ماه مه، اول ماه مه را به عنوان «روز قانون» اعلام کرد و به جای آن روز کارگر، اولین دوشنبه سپتامبر را به کارگران داد – تعطیلی بدون هیچ گونه اهمیت تاریخی.

با این وجود، حوادث 1886 و اعدام آنارشیست های شیکاگو، سخنگویان جنبش برای XNUMX ساعت در روز، به جای سرکوب جنبش های کارگری و آنارشیستی، بسیاری را بسیج کرد. نسل ها از رادیکال ها اما گلدمن، یک مهاجر جوان در آن زمان، بعداً به ماجرای های مارکت به عنوان تولد سیاسی خود اشاره کرد. جنبش آنارشیستی به جای ناپدید شدن، تنها در پی هایمارکت رشد کرد.

به عنوان کارگر، ما باید اول ماه مه را نه تنها به دلیل اهمیت تاریخی آن، بلکه به عنوان زمانی برای سازماندهی پیرامون موضوعاتی که برای طبقه کارگر، یعنی مردم امروز اهمیت حیاتی دارند، به رسمیت بشناسیم و آن را گرامی بداریم.

1


دسته بندی های داغ

آنلاینآن لاین